Με βάση τον εκλογικό νόμο, στην επαρχία Κέας, Θερμιών και Σερίφου αναλογούσε ένας βουλευτής στη Βουλή του 1827.
Επειδή η εκλογή του καθυστερούσε, η περιοχή ανήκε στις επαρχίες εκείνες τις οποίες η Επί των Εσωτερικών και της Αστυνομίας Γραμματεία χρειάστηκε να διατάξει με έγγραφό της στις 11 Αυγούστου 1827 να επισπεύσουν την εκλογή και την αποστολή του αντιπροσώπου τους.
Στις 24 Οκτωβρίου 1827 η δημογεροντία της Κέας ενημέρωσε την Κυβέρνηση ότι η ευθύνη για την καθυστέρηση στην εκλογή βάρυνε τα άλλα δύο νησιά που συναποτελούσαν την επαρχία, τα Θερμιά (σημ. Κύθνος) και τη Σέριφο. Οι δύο κοινότητες αρχικά δεν απαντούσαν στις συνεχείς προσκλήσεις της δημογεροντίας να στείλουν τους εκλέκτορές τους στην Κέα, πρωτεύουσα της επαρχίας, για την πραγματοποίηση της εκλογής, σύμφωνα με τις προβλέψεις του εκλογικού νόμου· στη συνέχεια διαβεβαίωσαν πως θα το έπρατταν, χωρίς να τηρήσουν την υπόσχεσή τους, ενώ τελικά απαίτησαν να μεταβούν οι εκλέκτορες της Κέας σε ένα από τα άλλα δύο νησιά και να διεξαχθεί η εκλογή εκεί, ισχυριζόμενοι ότι οι ίδιοι δεν ήταν διατεθειμένοι να ταξιδέψουν μέχρι την Κέα επειδή φοβούνταν τους πειρατές. Επειδή οι δημογέροντες της Κέας θεωρούσαν όλα τα παραπάνω προφάσεις, που υπέκρυπταν κάποια δυσαρέσκεια εκ μέρους των άλλων δύο νησιών, αιτήθηκαν από την Κυβέρνηση είτε να τους επιτραπεί να εκλέξουν μόνοι τους τον παραστάτη της επαρχίας λόγω της αποχής των υπολοίπων εκλεκτόρων, είτε να εκδοθεί μια αυστηρή διαταγή προς τους κατοίκους των Θερμιών και της Σερίφου να τηρήσουν το νόμο και να στείλουν τους εκλέκτορές τους στην πρωτεύουσα της επαρχίας.
Στις 28 Οκτωβρίου η Επί των Εσωτερικών και της Αστυνομίας Γραμματεία προώθησε το έγγραφο της δημογεροντίας Κέας στη Βουλή, προκειμένου να ενεργήσει τα δέοντα. Στις 4 Νοεμβρίου 1827 η Βουλή συζήτησε το αίτημα και αποφάσισε να το απορρίψει, ως μη σύμφωνο με τον εκλογικό νόμο.
Κατόπιν τούτων, δεν κατέστη δυνατό να εκλεγεί βουλευτής, με αποτέλεσμα η επαρχία Κέας, Θερμιών και Σερίφου να μην αντιπροσωπευθεί στη Βουλή του 1827.
